Wie mij op Wattpad volgt zal het vast niet ontgaan zijn: ik ben mijn hele profiel aan het verbouwen! Afgelopen week ben ik begonnen met het ontwerpen van nieuwe covers voor al mijn gepubliceerde werken en de komende tijd zal ik alle tekstopmaak onder handen nemen. Zelf ben ik echt al super blij met het resultaat van de nieuwe covers. Wat vinden jullie? :)
Dit weekend is het EK Vrouwenvoetbal van start gegaan in eigen land! Zelf woon in in het centrum van Breda, wat ook nog eens 1 van de speelsteden is. In aanloop naar de wedstrijd Zweden - Duitsland van vanavond maakte ik wat foto's in de fanzone.
Hoe zorg je ervoor dat mensen je verhaal lezen en blijven lezen?
Vaak krijg ik vragen van andere Wattpad gebruikers over het schrijven van verhalen. Omdat ik het oprecht leuk vind om anderen te helpen met schrijven heb ik besloten om te gaan bloggen met schrijftips! Elke maand zal ik een aspect van het schrijven van een verhaal en alles wat daarbij komt kijken behandelen.Het heeft eventjes geduurd, maar hier is dan mijn volgende blog met schrijftips! Ik kan me zeker voorstellen dat Wattpad schrijvers het heel belangrijk vinden om lezers niet te verliezen, maar ook bij het schrijven van een fysiek boek is het belangrijk dat je 220 velletjes papier aan doet voelen als 20. Als de lezer niet het idee heeft echt in het verhaal gezogen te worden, zal die het verhaal niet eens aflezen, laat staan wat hij of zij van jou als schrijver vindt. Hoog tijd dus om in dit onderwerp te duiken!
1. Cover
Hoewel een bekend gezegde luidt: 'Don't judge a book by its cover', is dit wel degelijk iets wat bijna ieder mens doet. De cover is nou eenmaal vaak het eerste wat je van een verhaal of boek ziet en wekt gelijk een indruk bij je (potentiële) lezer. Bedenk goed wat je met je cover wil overbrengen. Wil je je hoofdpersonage op de cover? Of een belangrijke locatie van je verhaal? Of wil je abstracter werken en meer een grafische stijl toepassen? Een goede tip is ook om eens te Google'n naar goede boek covers (of struin Wattpad eens af).
Heb je een goed beeld van wat je wilt? Ga dan na of je zelf handig genoeg bent met Photoshop of een ander bewerkingsprogramma om je cover te maken. Zo niet, schroom dan niet om hulp in te schakelen. Vaak zijn er genoeg mensen te vinden (bijvoorbeeld op Wattpad zelf, maar misschien ken je nog een handig neefje, buurmeisje etc.) die binnen no-time je idee om kunnen zetten naar een mooie cover. Beter met hulp een goede cover, dan zelf geen idee hebben wat je doet en maar wat in elkaar prutsen!
2. Flaptekst
De flaptekst van je verhaal is de tekst die normaal altijd achter op het boek staat. Meestal geeft het een korte samenvatting van het verhaal zonder iets weg te geven. Omdat dit het eerste is na de cover wat lezers zien van je verhaal, is dit korte stukje tekst wat zo onbenullig lijkt, zeker niet iets waar je zomaar even iets neer krabbelt! De tekst is namelijk vooral een uitnodiging om het verhaal te gaan lezen. Als de flaptekst niet een beetje mysterie opwekt, zal de potentiële lezer al gauw denken dat je verhaal voorspelbaar zal zijn. En waarom zou je 200 pagina's gaan lezen als je je zelf het verhaal al kan bedenken? Zorg dus dat je het spannend maakt!
Een leuk voorbeeld is een boek dat ik vandaag toevallig heb gekocht. Het heet Kill the Boyband door Goldy Moldansky. De enige regels die het boek achterop nodig had waren namelijk: Vier meisjes ontvoeren per ongeluk hun minst favoriete jongen uit hun favoriete boyband. Het begint als een grap, maar het loopt al snel uit de hand...
Ik vind dit dus echt een geniale flaptekst. Ik vraag me namelijk meteen af hoe je godsnaam per ongeluk iemand kunt ontvoeren. En hoe spannend is het dat het hun minst favoriete boyband lid is, en niet hun favoriete. Ik kan me redelijk indenken hoe een paar fangirls reageren op een echte privé ontmoeting met hun favoriet, maar met hun minst-favoriete...Kortom; ik heb geen idee hoe dit verhaal zal lopen. Ik wilde het boek gelijk hebben, en nu ligt hij dan ook al klaar in mijn kast!
3. Een sterk begin
Veel lezers lezen het begin van je boek om te beoordelen of je gehele boek het lezen waard is. Best logisch, maar dit betekent natuurlijk nogal wat voor jou als schrijver. Je boek kan nog zo goed zijn, maar als het begin niet sterk is, zal het niet veel gelezen worden. Maar hoe doe je dat nou precies? Een absolute don't wat mij betreft is om het hoofdpersonage zichzelf voor te laten stellen.
Hallo! Ik ben Amy en ben 16 jaar. Ik woon al heel mijn leven in Amsterdam, samen met mijn ouders en broertje.
Doe. Het. Gewoon. Niet. Het is ontzettend saai om alle informatie over je personage zo op de dreunen. Het is veel interessanter om met een actie of gebeurtenis te beginnen. Iets dat gelijk spanning opbouwt. Een goed voorbeeld is hoe het eerste Harry Potter boek begint. We beleven gelijk een bijzondere gebeurtenis; namelijk het feit dat Harry als baby op een deurmat wordt achtergelaten. We krijgen door het gesprek tussen Perkamentus en Prof. Anderling al een klein beetje mee wat er gebeurd is, maar niet alles. Hierdoor word je als lezer nieuwsgierig en wil je meer weten. Stel je voor dat we begonnen bij Harry als 10-jarige jongen die zich voorstelt als zichzelf en uitlegt dat hij bij zijn oom en tante woont omdat zijn ouders zijn overleden. Een stuk minder mysterieus toch? Ook zou het daarmee een soort kinderboek worden bijna. Bovendien is het gewoon raar dat een fictioneel karakter rechtstreeks spreekt tot jou als lezer. Je leest een boek, geen Facebook profiel.
Niet doen dus, afgesproken?
4. Cliffhangers!
Zelf ben ik groot voorstander van cliffhangers in boeken. Ik probeer altijd aan het einde van een hoofdstuk een grote of kleine cliffhanger in te brengen. Op deze manier willen lezers gelijk door naar het volgende hoofdstuk! Probeer wel de grootte van de cliffhanger te variëren. Als je aan het einde van elk hoofdstuk een enorme cliffhanger hebt werkt het een beetje averechts of te gemaakt.
Wat ook belangrijk is, is hoe je aan de start van het volgende hoofdstuk verder gaat. Probeer verrassend te zijn in het vervolg. Zo kun je bijvoorbeeld in je cliffhanger al een beetje de verwachting van de lezer sturen. Op deze manier kun je een vrij verrassend antwoord hebben in je volgende hoofdstuk. Op deze manier ervaart de lezer je verhaal als minder voorspelbaar en origineel. En dat zijn de verhalen die mensen willen lezen!
Dat was het deze maand over hoe je je boek aantrekkelijk maakt voor potentiële lezers en hoe je ze vervolgens door laat lezen.
Volgende maand wil ik jullie graag meenemen in hoe je nou onderzoek doet voor je verhaal. Iets wat ik heerlijk vind om te doen, dus kan niet wachten! Tot dan!
Volgende maand wil ik jullie graag meenemen in hoe je nou onderzoek doet voor je verhaal. Iets wat ik heerlijk vind om te doen, dus kan niet wachten! Tot dan!
Liefs,
AS.
Schrijven als Topsport
Iedereen die zich met enige vorm van schrijven bezig houdt zal het vast herkennen. Je hebt een geniaal idee voor een verhaal, een scene, een bepaalde metafoor. Toch weet ik dat bij mij minstens 50% van die ideeën nooit zwart op wit worden gezet. Ze blijven ergens in mijn achterhoofd hangen, want ooit, ja ooit, dan ga ik met dat geniale verhaal beginnen. Of dat ene verhaal wat er al zo lang ligt afmaken. Waarom is het zo moeilijk om daadwerkelijk te beginnen?Een veel gehoord excuus, niet eens alleen onder schrijvers, is: 'Ik heb geen inspiratie.' Maar wat is dat dan precies? Is inspiratie een soort geheime schat vol met waanzinnig goede ideeën die zomaar bij je aan komt lopen en tot die tijd geheel onbereikbaar is? Ik denk zelf eerlijk gezegd van niet. Wie wacht op inspiratie is volgens mij gewoon een uitsteller. En ja, ik maak me hier zelf ook schuldig aan.
inspiratie (de ~ | meervoud inspiraties)
bezieling; enthousiasme; geestdrift; energetische werklust; overdreven hartstochtelijkheid
Een bericht gedeeld door Rachel Donovan (@racheljunedonovan) op
Hoewel veel mensen zouden zeggen: 'Je bent te streng voor jezelf, natuurlijk ben je goed genoeg' beweert Christoph Niemann iets heel anders. Hij ziet een simpele oplossing: ga meer oefenen en wordt beter! Het doet me een beetje denken aan topsport (iets waar Niemann het zelf ook mee vergelijkt). Topsporters trainen uren per dag om hun niveau te halen. Er is niet één topsporter die 's ochtends zit te wachten tot een geheime schat vol vaardigheden, of misschien motivatie, langs komt en zich aanbiedt. Het is keihard werken, doorzetten. Hoe slecht een training ook gaat, ze zullen de volgende dag weer opstaan en trainen. Stel je voor dat Lionel Messi na een paar slechte wedstrijden in zijn jeugd had gezegd: 'Meh, ik weet het niet, ik doe het even rustig aan en wacht tot ik weer in vorm ben.' Of als Usain Bolt na een slome trainingsronde dacht dat stilzitten zijn spieren misschien sneller zou maken? Of als Serena Williams ervan overtuigd was dat ze die grand slam wel zou winnen door te bedenken hoe ze al die tennisballen zou gaan raken in plaats van uren te zwoegen op de tennisbaan?
Natuurlijk zullen er mensen zijn die dit lezen en bij deze namen denken: ja, maar deze mensen hebben talent. Natuurlijk hebben zij talent! Maar iedereen heeft talent. Het zij in een bepaalde sport, een creatieve vaardigheid, whatever. Het maakt namelijk niet zo heel veel uit waar je talent ligt. Als je ergens goed in wilt worden heb je er niet per se talent voor nodig. Het kost je hooguit wat meer energie en moeite, en dat is nu precies hetgeen wat veel mensen afschrikt. Niet voor niets kwamen psychologen in de jaren '90 met de zogenaamde 10,000 uur regel. Zij stelden dat als je op topniveau wilde komen (van welke vaardigheid dan ook) je tenminste 10,000 uur in deze vaardigheid moest oefenen. Hoewel deze wetenschap lang als waarheid werd gezien, lijken hedendaagse onderzoeken dit onderzoek wat onderuit te halen. Ik geloof ook zeker dat het wat overdreven is dat iemand die echt 0 aanleg heeft voor schaatsen de nieuwe Sven Kramer kan worden, maar ik weet zeker dat zo iemand met hard werken heer en meester kan worden van de lokale schaatshal. En is dat niet iets om trots op te zijn?
Ik ben ervan overtuigd dat je het beste dingen leert door het gewoon veel te doen. Dat geldt dus ook voor schrijven. En dat wil dus zeggen dat niet alles wat je schrijft perfect hoeft te zijn. Juist niet! Misschien is het jezelf verplichten om elke dag een stukje te schrijven juist wel het perfecte excuus om juist maar wat te proberen. Inspiratie kan wat mij betreft de pot op, ik ga zelf aan de slag om een betere schrijfster te worden! Hoe? Door (veel) tijd te reserveren om te oefenen. Hard werken en niet opgeven. Schrijven als topsport dus, who's with me?
Goed nieuws voor iedereen die Counter heeft gelezen! Er komt namelijk een derde deel in deze reeks, genaamd: VERLENGING!
Zouden Tess en Kasper nog bij elkaar zijn? En hoe zit het met de baby van Naomi en Jordi? Hoe hebben Daley en Sophie het verlies van hun dochter verwerkt? Ik beloof jullie, dat jullie hier allemaal achter gaan komen! Ik verwacht het verhaal eind april/begin mei op Wattpad te starten. :)
Hierboven zien jullie een klein deel van mijn brainstorm boekje. Al enig idee wat er gaat gebeuren? Of wat hopen jullie dat er gaat gebeuren? Ik hoor graag wat jullie verwachtingen zijn van dit derde -en laatste- deel!
Zouden Tess en Kasper nog bij elkaar zijn? En hoe zit het met de baby van Naomi en Jordi? Hoe hebben Daley en Sophie het verlies van hun dochter verwerkt? Ik beloof jullie, dat jullie hier allemaal achter gaan komen! Ik verwacht het verhaal eind april/begin mei op Wattpad te starten. :)
Hierboven zien jullie een klein deel van mijn brainstorm boekje. Al enig idee wat er gaat gebeuren? Of wat hopen jullie dat er gaat gebeuren? Ik hoor graag wat jullie verwachtingen zijn van dit derde -en laatste- deel!
Het hoofdingrediënt: de personages!
Vaak krijg ik vragen van andere Wattpad gebruikers over het schrijven van verhalen. Omdat ik het oprecht leuk vind om anderen te helpen met schrijven heb ik besloten om te gaan bloggen met schrijftips! Elke maand zal ik een aspect van het schrijven van een verhaal en alles wat daarbij komt kijken behandelen.Zoals beloofd deze maand een schrijftip blog met tips over hoe je je personages vormgeeft. Als je verhaallijn het recept is, zijn je personages het hoofdingrediënt. Spreken je personages niet aan, dan is heel het recept verpest. Het is daarom belangrijk om vooraf goed na te denken over met wie je je lezers op gaat schepen, ze gaan immers veel tijd met hem of haar doorbrengen. Dit klinkt makkelijker dan dat het is; je wilt namelijk karakters waarin de lezer zich herkent, maar tegelijkertijd moet het personage ook iets speciaals hebben, anders wordt het saai.
1. It's all in the name
Vaak begin ik met het vastleggen van een naam van het personage. Hoewel ouders bij de geboorte van hun kinderen geen idee hebben wat voor persoonlijkheidskenmerken het babytje bezit, hebben we wel degelijk een bepaald beeld bij een bepaalde naam. We stellen ons bij een 'Samantha' een heel ander meisje voor dan bij een 'Julia'. En 'Piet' zien we ons allemaal heel anders voor ons dan 'Rodney'.
Toch is het niet vreemd dat ouders voor een bepaalde naam kiezen. Vaak komen paps en mams toch beide uit een soortgelijke cultuur. De typische kakker zal zijn kind niet snel dezelfde naam geven als iemand die in een achterbuurt woont. En dan zijn er natuurlijk ook nog de regionale verschillen...
Alsof er dan nog niet genoeg komt kijken bij het kiezen van een naam, hebben namen ook nog eens allemaal hun eigen betekenis. Natuurlijk ben je niet verplicht altijd iets te doen met de betekenis achter een naam, soms kies je gewoon een naam omdat je die vind passen bij het beeld wat je van je personage hebt. Toch kan het erg veel toevoegen om (subtiel) de betekenis van de naam terug te laten komen in het personage. Een voorbeeld is bijvoorbeeld mijn keuze om in Derby de naam van Viktor te gebruiken. Ik zag een personage voor me bij wie alles voor de wind ging, die succesvol was, die altijd won. Victory.
Just for the fun of it, hier een lijstje met wat namen uit mijn verhalen en hoe ik erop ben gekomen:
Toch is het niet vreemd dat ouders voor een bepaalde naam kiezen. Vaak komen paps en mams toch beide uit een soortgelijke cultuur. De typische kakker zal zijn kind niet snel dezelfde naam geven als iemand die in een achterbuurt woont. En dan zijn er natuurlijk ook nog de regionale verschillen...
Alsof er dan nog niet genoeg komt kijken bij het kiezen van een naam, hebben namen ook nog eens allemaal hun eigen betekenis. Natuurlijk ben je niet verplicht altijd iets te doen met de betekenis achter een naam, soms kies je gewoon een naam omdat je die vind passen bij het beeld wat je van je personage hebt. Toch kan het erg veel toevoegen om (subtiel) de betekenis van de naam terug te laten komen in het personage. Een voorbeeld is bijvoorbeeld mijn keuze om in Derby de naam van Viktor te gebruiken. Ik zag een personage voor me bij wie alles voor de wind ging, die succesvol was, die altijd won. Victory.
Just for the fun of it, hier een lijstje met wat namen uit mijn verhalen en hoe ik erop ben gekomen:
- Mila & Luca (Derby) hebben een Italiaanse moeder, daarom wilde ik hen Italiaanse namen meegeven (Soms is het zo simpel als dat ;)
- Rosie (Buiten de Lijnen) is vernoemd naar het gelijknamige liedje van The Kooks. Toen Rosie geboren werd (vond al plaats in Eindsignaal), woonden haar ouders Daley & Sophie in Engeland. The Kooks is een typisch Brits bandje en past het toch bij Rosie's roots
- Lola (Focus) is ook vernoemd naar een liedje, Lola van the Kinks. Haar vader is helemaal weg van oude rockmuziek, het is dus niet gek dat hij zijn dochter vernoemd naar zijn favoriete nummer uit zijn jeugd
2. Leer je personages kennen
Vaak heb je gelijk al wel een idee bij je personages, maar een veel gemaakte fout is dat schrijvers hun personages niet door en door kennen. Soms denk je misschien dat bepaalde zaken niet belangrijk zijn om te noteren, maar het loont zeker om dat wel te doen! Op deze manier voorkom je continuïteitsfouten. Dit zijn fouten waarbij dingen niet kloppen in je verhaal, omdat ze opeens veranderd zijn. Denk bijvoorbeeld aan een verjaardag die opeens is veranderd, of in films dat het personage opeens in een ander shot van de scene iets anders in zijn hand heeft dan vanuit een andere hoek. Zorg dat je een bestandje hebt met alle data van je personage, zodat je het altijd makkelijk op kan zoeken of na kan kijken of iets klopt.
Welke data je precies uitwerkt van je personage staat niet per se vast. Niet iedere schrijver zal precies dezelfde zaken noteren. Zelf werk ik mijn personages uit op basis van dit lijstje:
Welke data je precies uitwerkt van je personage staat niet per se vast. Niet iedere schrijver zal precies dezelfde zaken noteren. Zelf werk ik mijn personages uit op basis van dit lijstje:
- Naam
- Geboortedatum
- Korte beschrijving uiterlijk
- Positieve karaktereigenschappen
- Negatieve karaktereigenschappen
- Dromen/doelen
- Hobby's/interesses
Dit lijstje is echt nog heel beknopt, maar het geeft je in ieder geval al een goede basis om mee te werken. Waarschijnlijk heb je zelf ook nog zat ideeën over je personage. Niets is fout in ieder geval, onthoud dat. Zelf zie ik het maar zo: als iemand jou iets vraagt over jou personage, wat dan ook, moet je altijd antwoord kunnen geven. (Is het personage religieus? Is hij/zij een papa of een mama's kindje? Zou het personage een tattoo laten zetten? Enzovoorts).
3. Maak je personage likeable
Als je een verhaal schrijft, moet je je goed beseffen dat jouw lezers veel tijd gaan spenderen aan het lezen ervan. Een verhaal lezen kost nu eenmaal meer tijd dan een film kijken, en daarom is het erg belangrijk dat je de lezer boeit. Het is een lange reis, en als je de lezer op die reis opscheept met een onsympathiek gezelschap, zal je lezer afhaken. Simple as that.
Je personage, zeker het hoofdpersonage, moet dus iets hebben waardoor de lezer hem of haar sympathiek vindt. Niemand zit te wachten op het mooie meisje die alle jongens om haar vinger windt en altijd haar zin krijgt. Je lezer zal juist hopen dat het juist een keer fout gaat, omdat hij haar niets gunt. Ieder mens heeft nou eenmaal positieve, maar ook zeker negatieve karaktereigenschappen. Geef je ze te veel positieve, dan worden je personages te perfect.
Andersom kan ook natuurlijk, bijvoorbeeld dat je je personage vooral slechte trekjes meegeeft. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat de lezer je personage niet zal mogen. Dit kan natuurlijk de bedoeling zijn, doordat het personage een vijand is van je hoofdpersonage. Bedenk alleen wel dat je hiermee het gevaar loopt vooral een stereotype neer te zetten. Stereotypen zijn overdreven persoonlijkheden gebaseerd op een algemeen beeld wat we van een bepaalde groep hebben. Een paar voorbeelden:
- Een Nederlander die op klompen loopt en kaas eet
- Een te dikke Amerikaan die hamburgers eet
- Een dom blondje
- Een Aziaat die super goed in wiskunde is
- Een homo die met een handtas loopt en alleen maar wil shoppen
- Een nerd met een bril
Hoewel we bij veel personen hierboven wel dat beeld hebben, zijn er in het echte leven maar weinig stereotypen die echt kloppen. Het leidt tot vooroordelen, en dit kan zelfs kwetsend zijn. Kortom: blijf weg bij stereotypen. In ieder geval voor je hoofdpersonages. Voor personages die amper in je verhaal voorkomen kun je ze wel makkelijk gebruiken, omdat je met weinig uitleg toch een goed beeld van iemand schetst. De lezer heeft toch geen zin in 3 pagina's achtergrond info over de tuinman die één keer even aan het woord is.
Dat was het deze maand over het creëren van personages. Wat zijn jullie favoriete personages uit verhalen/films/series en waarom? =)
Volgende maand ga ik het hebben over hoe je zorgt dat je lezer 'gepakt' wordt door je verhaal en ook door blijft lezen!
Volgende maand ga ik het hebben over hoe je zorgt dat je lezer 'gepakt' wordt door je verhaal en ook door blijft lezen!
Liefs,
AS.
Naast Amsterdam is denk ik Kopenhagen (København) de stad die het meeste voorkomt in mijn verhalen. Dit heeft natuurlijk te maken met het feit dat veel verhalen een Deen bevatten, maar ook is Kopenhagen een stad waar ik zelf ben geweest. Zelf vind ik het super om te schrijven over locaties waar ik daadwerkelijk ben geweest, en zeker Kopenhagen, wat toch wel tot mijn favoriete steden behoort. Het leek me daarom leuk om jullie mee te nemen (virtueel dan, sorry, ik heb niet de middelen om iedereen daadwerkelijk over te vliegen) naar de Deense hoofdstad. Zet je schrap voor een klein lesje Deense cultuur!
Zoals gezegd ben ik zelf in Kopenhagen geweest. Al jaren wilde ik ooit eens helemaal alleen een reis maken en Kopenhagen leek me de perfecte bestemming voor de eerste keer. Het lijkt nog best veel op Amsterdam, alles is er goed geregeld en het is maar een uurtje vliegen. Om even aan te geven waarom ik het zo spannend vond: ik heb vroeger altijd vliegangst gehad. Omdat ik wel heel veel van reizen houd en je nou eenmaal niet overal met de auto of trein kunt komen besloot ik dus dat ik die angst maar even moest overwinnen. Gelukkig met succes!
Toch bleek het vliegen niet het grootste probleem. Al snel bleek namelijk dat mijn pinas nergens werkte. In een land waar ze een andere valuta hanteren (de Deense kroon), is het dan best lastig om te betalen. Lang verhaal kort; ik heb een half uur met de ING aan de telefoon gehangen, heb uiteindelijk cash geld laten opsturen naar een MoneyGram punt, heb vervolgens bijna met tranen in mijn ogen een gratis plattegrondje gevraagd bij het Tourist Information punt en uiteindelijk het punt gevonden. Vervolgens heb ik voor 400 euro aan kronen op kunnen halen en heb ik vier hele leuke dagen gehad. Het klinkt nu allemaal heel simpel geregeld, maar omdat er (nog steeds) geen duidelijke reden was waarom mijn pinpas het niet deed, ik amper ergens Wifi had, en ik totaal de weg niet wist was het allemaal heel moeizaam om te regelen. Ik denk dat dat precies te dingen zijn die ervoor zorgen dat je als persoon ook echt groeit als je alleen op reis bent. En dat was precies de reden dat ik alleen wilde gaan reizen!
Alles is mooi
Anyway, toen ik eenmaal op pad kon in Kopenhagen kwam ik erachter hoe geweldig mooi de stad is! In Nederland zijn we niet bepaald gewend aan gele, rode en blauwe huizen, maar in Kopenhagen zie je ze overal. Daarnaast valt het me op dat overal gewoon net wat meer aandacht is besteed aan detail. Alsof ze voor elk paaltje, padje en bordje een top ontwerper voor hebben ingehuurd. Ook valt het me op dat de Denen er zelf ook bij lopen om door een ringetje te halen. Iedereen lijkt de laatste trends te volgen. Ik heb het idee dat ik in Instagram beland ben. De Deense mode is typisch Scandinavisch; minimalistisch en weinig kleur. Simpel, maar doordacht. Daarnaast lopen er inderdaad veel lange blonde mensen rond, met blauwe ogen. En ja, ze zijn echt heel knap. Allemaal.Fietsen
De foto hierboven brengt me gelijk bij het volgende punt: in Kopenhagen fietsen mensen net zo veel als in Amsterdam. De hele stad is voorzien van goede, aparte fietspaden en hier wordt dan ook veel gebruik van gemaakt. Zelf heb ik ook een dag een fiets gehuurd. Als Nederlander had ik totaal geen problemen om me als fietser in het Deense verkeer te begeven. Veel toeristen met andere nationaliteiten hadden dat echter wel. Het is een beetje te vergelijken met de toeristen die je in onze eigen hoofdstad ziet fietsen denk ik, ze zijn traag, snappen niet alle regels en lijken behoefte te hebben aan zijwieltjes. De Denen lijken enorm op ons wat betreft het fietsen, zo blijkt ook uit de cijfers:
- 9 van de 10 Denen heeft een fiets (4 van de 10 Denen heeft een auto)
- De fietsers in Kopenhagen fietsen 1,240,000(!) km per dag
- In Kopenhagen ligt 454 km fietspad
- Statistisch gezien zou je 2800 jaar moeten fietsen in Kopenhagen om bij een serieus ongeluk betrokken te raken (sorry, ik vind dit soort feitjes nou eenmaal leuk)
Happiest people on the earth!
De Denen zijn twee jaar op rij naar voren gekomen als het gelukkigste volk op aarde. Na vier dagen zelf in de hoofdstad rond gelopen te hebben snap ik ook waarom. De Denen zijn gewoon zo ongelofelijk vriendelijk. Een goed voorbeeld is mijn bezoekje aan de McDonald's. Zelf denk ik bij de Mac aan personeel dat moeizaam staat te zuchten en kreunen en vooral bezig is met het zoeken naar de juiste knoppen op het kassascherm (sorry, er zullen vast uitzonderingen zijn!). In Kopenhagen werd ik vrolijk begroet toen ik uitgehongerd aan kwam gelopen (ik had net mijn geld opgehaald en kon na zo'n 20 uur EINDELIJK iets gaan eten). De jongen in kwestie had een grote glimlach op zijn gezicht, en in plaats van op zijn scherm te staren keek hij mij continu aan en leek nog net niet te dansen op de vrolijke muziek die hij in zijn hoofd leek te hebben. Toen ik een medium menu bestelde vroeg hij of ik een groot menu wilde. Ik zei nee. Waar wij Nederlanders deze keuze voor lief nemen en verder gaan naar onze volgende handeling, vroeg de Deen tegenover me gewoon de vraag: 'Why not?'Tja, waarom eigenlijk ook niet? Ik had honger en de jongen deed zo zijn best... Oké dan. Anne - Deense vrolijkheid: 0-1.
Daarnaast is het ook zo dat de mensen die je op straat passeert je standaard met een vriendelijke lach aankijken, en toen ik even verdwaald met mijn plattegrondje rond dwaalde kwam er gelijk een vrouw naar me toe die vroeg of ze kon helpen. Ze zijn echt de perfecte gastheren en vrouwen voor elke toerist!
TAK!
Omdat ik alleen was tijdens mijn reis naar Kopenhagen werd ik door veel Denen ook als Deense aangezien. Als ik iets heb opgestoken van de Deense taal is het wel het woordje 'tak' wat 'dankjewel' betekent. Het werkt namelijk perfect als je undercover door de Deense stad wilt gaan. Er komt een of andere werver voor goede doelen op je af in Europa's langste winkelstraat, Strøget? Loop stug door en zeg 'tak'! Je rekent af bij een winkel en de verkoopster geeft je je plastic tasje aan? Zeg 'tak'! Oké, dat laatste ging goed tot de dame in kwestie me afwachtend aankeek nadat ze een paar zinnen in voor mij onverstaanbaar Deens had gepraat. Toen ik in het Engels uitlegde dat ik niet Deens was, knoopte ze evengoed een gesprek met me aan, maar dan in het Engels. Lachend vertelde ze me dat ik er toch echt Deens uit zag. Had ik al gezegd hoe vriendelijk Denen zijn?Waarschijnlijk merken jullie tijdens het lezen van deze blog wel hoe erg ik heb genoten van mijn bezoekje aan Kopenhagen. Vandaar dat ik er ook graag over schrijf in mijn verhalen. En ik hoop dat jullie nu ook snappen waarom ik jullie in mijn verhalen zo vaak meeneem naar Kopenhagen!
TAK!
Liefs,
AS.
Let's get started!
Vaak krijg ik vragen van andere Wattpad gebruikers over het schrijven van verhalen. Omdat ik het oprecht leuk vind om anderen te helpen met schrijven heb ik besloten om te gaan bloggen met schrijftips! Elke maand zal ik een aspect van het schrijven van een verhaal en alles wat daarbij komt kijken behandelen.Deze maand ga ik het hebben over het beginnen met schrijven van je verhaal. Het begint natuurlijk allemaal met een idee in je hoofd, maar hoe krijg je dat geweldige idee nou net zo geweldig op papier? Het is namelijk één ding om een leuk idee te hebben voor een verhaal, maar een heel ander ding om dat idee te ontwikkelen tot een goed verhaal. Er zijn meerdere manieren om te beginnen met het schrijven van een verhaal, en er is ook niet perse een goede of een foute manier. Toch zijn er wel wat zaken om rekening mee te houden om ervoor te zorgen dat je idee goed uit de verf komt.
1. Schrijf je ideeën op
Goede ideeën kunnen overal in je hoofd te binnen schieten. Zelf haal ik veel inspiratie uit het dagelijks leven om me heen. Het zal je dus niet verbazen dat de meeste ideeën bij mij te binnen schieten net op het moment dat ik in de trein zit, aan het werk ben of boodschappen doe. Hoewel het geweldig is om ineens een goed idee voor een verhaallijn te hebben, zijn het niet de meest handige momenten. De kans is namelijk groot dat je je ideeën al weer vergeten bent op het moment dat je uiteindelijk thuis komt en klaar bent om te gaan schrijven. Daarom heb ik zelf een klein boekje waarin ik allerlei ideeën opschrijf en/of teken. Het hoeven niet eens grootse ideeën zijn voor enorme verhaallijnen, ook kleine scènes, grappige situaties of inspirerende quotes schrijf ik allemaal op. Lang niet alles gebruik ik, maar zeker op momenten dat ik vast zit in een verhaal is het super fijn om terug te kunnen vallen op mijn boekje.
2. Plotten
Oké, je hebt je grote idee. Nu wordt het tijd om het verhaal goed in je hoofd te krijgen. Het grappige van deze stap is dat niet alle schrijvers het verhaal plotten van te voren. Het is dus maar net in hoeverre je het zelf wilt doen. Vroeger plotte ik nooit iets, maar ik merkte vaak dat ik naarmate mijn verhaal vorderde in de knoop kwam met mijn verhaal of simpelweg geen idee had hoe ik verder moest. Ik begon gewoon met schrijven en keek wel waar het schip strandde. Omdat ik heb gemerkt dat dat voor mij niet werkt, plot ik tegenwoordig van tevoren mijn verhaal in grote lijnen.
Het werkt heel eenvoudig: pak een stuk papier en teken een horizontale lijn. Deze lijn is een soort tijdbalk. Stip vervolgens op deze lijn ongeveer waar de scènes komen die grote invloed gaan hebben op het verhaal. Voor de meeste verhalen geldt een soort standaard verhaallijn. Natuurlijk kun je daarvan afwijken maar het is niet voor niets dat de meest succesvolle verhalen deze lijn volgen.
Zoals je ziet beginnen de meeste verhalen met een bepaald doel wat de hoofdpersoon wil bereiken. Het verhaal vordert als we hem of haar volgen op weg naar dat doel toe. Alles lijkt goed te gaan, tot het noodlot toeslaat (Crisis). Vervolgens lijkt er niets meer goed te komen, tot uiteindelijk toch de hoofdpersoon er in slaat om zijn of haar doel te bereiken (Climax). Klinkt dit vaag? Hier een voorbeeld van het verhaal van Assepoester:
Mocht je deze manier van plotten willen oefenen, analyseer dan bijvoorbeeld eerst eens je eigen verhalen! Ga eens na wat nou echt de grote gebeurtenissen zijn die het verhaal beïnvloeden en plaats ze op de tijdlijn. Geen zorgen als je dit te veel gedoe vindt, veel schrijvers beginnen ook gewoon net als ik vroeger vanuit het niets met schrijven. Probeer alleen wel een duidelijk einddoel in zicht te houden. Hiermee bedoel ik dat je niet elke keer met hele nieuwe ideeën moet komen. Ik noem het zelf altijd het GTST-effect. Het is niet erg geloofwaardig als je hoofdpersonage in eerste instantie ontvoerd is, vervolgens een brand overleefd, in een rolstoel belandt en óók nog eens de Voice wint.
3. Research
Iets wat onmisbaar is voor een goed verhaal is het uitdiepen van je karakters en locaties. Ben je van plan om bestaande locaties te gebruiken voor je verhaal? Ga er dan heen! Oké, ik snap ook wel dat het niet altijd mogelijk is om zomaar even naar Londen te vliegen, of een retourtje Groningen te boeken bij de NS, maar de beste manier om een plek te leren kennen is door erheen te gaan. Het grappige is dat ik vaak verhalen heb gelezen waarin mensen hun woonplaats als locatie gebruiken, en op de een of andere manier merk je toch dat zij de locatie door en door kennen, en daardoor jou als lezer ook het gevoel geven dat jij na het lezen van het verhaal de locatie kent.
Mocht je niet de luxe hebben om naar de locatie toe te gaan, dan kom je er bijna niet onderuit om eens flink wat research te plegen. Google de stad, streek, koffiebar of wat voor locatie je ook gaat gebruiken vooraf. Schrijf of teken ook ergens je bevindingen of maak een moodboard met afbeeldingen en passende quote. Whatever floats your boat! ;) Dat laatste geldt natuurlijk ook voor zelf verzonnen locaties!
Naast de locaties is het ook belangrijk om je karakters vooraf wat uit te werken. Omdat dit best een dingetje is, zal ik hier dieper op in gaan in mijn volgende Schrijftips blog.
4. Let's get writing!
Daar zit je dan, helemaal klaar om te beginnen met schrijven. Je zit lekker voor je computer en staart naar dat lege witte vlak voor je. Zelf vind ik het vaak erg lastig om de eerste woorden op papier te krijgen. Daarom houd ik mezelf vaak voor de gek. Ik neem me vaak namelijk voor om niet met het begin te beginnen. Dat wil zeggen dat ik vaak begin met een scene, maar bedenk dat ik daar later nog een goed begin voor ga zetten. Vaak gebeurt dat dan ook, soms ook niet. Dan is namelijk wat ik in eerste instantie heb geschreven al goed genoeg. Op deze manier vind ik het minder moeilijk om daadwerkelijk te beginnen met schrijven, omdat het nog niet de perfecte opening hoeft te zijn. Naderhand is het makkelijker om het begin te schrijven omdat er al wat letters op papier staan en je al wat beter een idee hebt waar je de lezer heen gaat leiden.
Natuurlijk werkt dit trucje niet voor iedereen, maar ik hoor graag of het iemand anders ook helpt! :)
Mocht je totaal geen last hebben van het probleem niet te kunnen beginnen met een leeg document voor je, wees blij en begin met het schrijven van je verhaal!
Zo, dat was dan mijn eerste Schrijftips blog. Ik hoor graag of jullie hier iets aan hebben en of er bepaalde dingen zijn die je naar aanleiding hiervan eens hebt geprobeerd en of dat gewerkt heeft voor je! Volgende maand zal ik het hebben over het ontwerpen van je karakters, tot dan!
Liefs,
AS.