Hoewel een bekend gezegde luidt: 'Don't judge a book by its cover', is dit wel degelijk iets wat bijna ieder mens doet. De cover is nou eenmaal vaak het eerste wat je van een verhaal of boek ziet en wekt gelijk een indruk bij je (potentiële) lezer. Bedenk goed wat je met je cover wil overbrengen. Wil je je hoofdpersonage op de cover? Of een belangrijke locatie van je verhaal? Of wil je abstracter werken en meer een grafische stijl toepassen? Een goede tip is ook om eens te Google'n naar goede boek covers (of struin Wattpad eens af). 

Heb je een goed beeld van wat je wilt? Ga dan na of je zelf handig genoeg bent met Photoshop of een ander bewerkingsprogramma om je cover te maken. Zo niet, schroom dan niet om hulp in te schakelen. Vaak zijn er genoeg mensen te vinden (bijvoorbeeld op Wattpad zelf, maar misschien ken je nog een handig neefje, buurmeisje etc.) die binnen no-time je idee om kunnen zetten naar een mooie cover. Beter met hulp een goede cover, dan zelf geen idee hebben wat je doet en maar wat in elkaar prutsen!

De flaptekst van je verhaal is de tekst die normaal altijd achter op het boek staat. Meestal geeft het een korte samenvatting van het verhaal zonder iets weg te geven. Omdat dit het eerste is na de cover wat lezers zien van je verhaal, is dit korte stukje tekst wat zo onbenullig lijkt, zeker niet iets waar je zomaar even iets neer krabbelt! De tekst is namelijk vooral een uitnodiging om het verhaal te gaan lezen. Als de flaptekst niet een beetje mysterie opwekt, zal de potentiële lezer al gauw denken dat je verhaal voorspelbaar zal zijn. En waarom zou je 200 pagina's gaan lezen als je je zelf het verhaal al kan bedenken? Zorg dus dat je het spannend maakt!

Een leuk voorbeeld is een boek dat ik vandaag toevallig heb gekocht. Het heet Kill the Boyband door Goldy Moldansky. De enige regels die het boek achterop nodig had waren namelijk: Vier meisjes ontvoeren per ongeluk hun minst favoriete jongen uit hun favoriete boyband. Het begint als een grap, maar het loopt al snel uit de hand...

Ik vind dit dus echt een geniale flaptekst. Ik vraag me namelijk meteen af hoe je godsnaam per ongeluk iemand kunt ontvoeren. En hoe spannend is het dat het hun minst favoriete boyband lid is, en niet hun favoriete. Ik kan me redelijk indenken hoe een paar fangirls reageren op een echte privé ontmoeting met hun favoriet, maar met hun minst-favoriete...Kortom; ik heb geen idee hoe dit verhaal zal lopen. Ik wilde het boek gelijk hebben, en nu ligt hij dan ook al klaar in mijn kast!

Veel lezers lezen het begin van je boek om te beoordelen of je gehele boek het lezen waard is. Best logisch, maar dit betekent natuurlijk nogal wat voor jou als schrijver. Je boek kan nog zo goed zijn, maar als het begin niet sterk is, zal het niet veel gelezen worden. Maar hoe doe je dat nou precies? Een absolute don't wat mij betreft is om het hoofdpersonage zichzelf voor te laten stellen. 

Hallo! Ik ben Amy en ben 16 jaar. Ik woon al heel mijn leven in Amsterdam, samen met mijn ouders en broertje. 

Doe. Het. Gewoon. Niet. Het is ontzettend saai om alle informatie over je personage zo op de dreunen. Het is veel interessanter om met een actie of gebeurtenis te beginnen. Iets dat gelijk spanning opbouwt. Een goed voorbeeld is hoe het eerste Harry Potter boek begint. We beleven gelijk een bijzondere gebeurtenis; namelijk het feit dat Harry als baby op een deurmat wordt achtergelaten. We krijgen door het gesprek tussen Perkamentus en Prof. Anderling al een klein beetje mee wat er gebeurd is, maar niet alles. Hierdoor word je als lezer nieuwsgierig en wil je meer weten. Stel je voor dat we begonnen bij Harry als 10-jarige jongen die zich voorstelt als zichzelf en uitlegt dat hij bij zijn oom en tante woont omdat zijn ouders zijn overleden. Een stuk minder mysterieus toch? Ook zou het daarmee een soort kinderboek worden bijna. Bovendien is het gewoon raar dat een fictioneel karakter rechtstreeks spreekt tot jou als lezer. Je leest een boek, geen Facebook profiel. 

Niet doen dus, afgesproken?

Zelf ben ik groot voorstander van cliffhangers in boeken. Ik probeer altijd aan het einde van een hoofdstuk een grote of kleine cliffhanger in te brengen. Op deze manier willen lezers gelijk door naar het volgende hoofdstuk! Probeer wel de grootte van de cliffhanger te variëren. Als je aan het einde van elk hoofdstuk een enorme cliffhanger hebt werkt het een beetje averechts of te gemaakt. 

Wat ook belangrijk is, is hoe je aan de start van het volgende hoofdstuk verder gaat. Probeer verrassend te zijn in het vervolg. Zo kun je bijvoorbeeld in je cliffhanger al een beetje de verwachting van de lezer sturen. Op deze manier kun je een vrij verrassend antwoord hebben in je volgende hoofdstuk. Op deze manier ervaart de lezer je verhaal als minder voorspelbaar en origineel. En dat zijn de verhalen die mensen willen lezen!